Samosir Dag 2
Door: Ellie
Blijf op de hoogte en volg Ellie en Harry
21 Maart 2017 | Indonesië, Ambarita
Dag 2
Om 9 uur staan we weer klaar voor een korte trip. We bezoeken oude koningsgraven van de batak koningen. Eerst moeten we door een haag van kleine kledingwinkeltjes en worden natuurlijk belaagd door marktlui die allemaal iets willen verkopen. We zien een leuk shirt en vragen de prijs.Natuurlijk teveel en uiteindelijk na bieden ,tegenbieden en weglopen zijn we tevreden. Paula blijkt een goede onderhandelaar en krijgt een tas van 700.000 roepia (49 euro) voor 300.000 roepia. Zelfs Putra is onder de indruk.
Daarna bezoeken we de graven.
Verder gaan we naar een authentiek batakdorp Hutasiallacan. Het is het dorp van een clan met de familienaam Siallacan en we worden rondgeleid door een vrouwelijke nakomeling.
Een leuke gids die vertelt over het leven in vroeger tijden. De baas van de clan was altijd een koning en er bestonden in die tijd wel 30 clans. In het midden van het dorp staan stenen stoelen waar de rechtbank huist.De straffen waren niet mild en je was schuldig of niet schuldig. Als een man schuldig werd verklaard moest hij bij diefstal 4x terugbetalen aan het slachtoffer.Bij overspel of moord kon dit niet dus dan werd je onthoofd. Na het executie werden toch delen van de crimineel gegeten. Niet omdat ze honger hadden maar ze werden er sterker van. Met de komst van de missionarissen verdween dit kannibalisme. Als vrouwen schuldig waren aan dit soort misdaden werden ze verbannen uit het dorp.
Ja verschil moet er zijn.
Daarna heerlijk lunchen in een hotel met duitse eigenaresse. Lekker tomatensoep , broodje kroket met mosterd en bruin brood gegeten.En als toetje een dorian ,een vrucht die ruikt als het riool als je de bast opent . Paula en Walt bedankten voor de eer maar Har en Putra smulden ervan.
Het is vandaag een nagenoeg wolkenloze hemel dus gaan we s'middags zwemmen en een beetje bruinen.
Om 9 uur staan we weer klaar voor een korte trip. We bezoeken oude koningsgraven van de batak koningen. Eerst moeten we door een haag van kleine kledingwinkeltjes en worden natuurlijk belaagd door marktlui die allemaal iets willen verkopen. We zien een leuk shirt en vragen de prijs.Natuurlijk teveel en uiteindelijk na bieden ,tegenbieden en weglopen zijn we tevreden. Paula blijkt een goede onderhandelaar en krijgt een tas van 700.000 roepia (49 euro) voor 300.000 roepia. Zelfs Putra is onder de indruk.
Daarna bezoeken we de graven.
Verder gaan we naar een authentiek batakdorp Hutasiallacan. Het is het dorp van een clan met de familienaam Siallacan en we worden rondgeleid door een vrouwelijke nakomeling.
Een leuke gids die vertelt over het leven in vroeger tijden. De baas van de clan was altijd een koning en er bestonden in die tijd wel 30 clans. In het midden van het dorp staan stenen stoelen waar de rechtbank huist.De straffen waren niet mild en je was schuldig of niet schuldig. Als een man schuldig werd verklaard moest hij bij diefstal 4x terugbetalen aan het slachtoffer.Bij overspel of moord kon dit niet dus dan werd je onthoofd. Na het executie werden toch delen van de crimineel gegeten. Niet omdat ze honger hadden maar ze werden er sterker van. Met de komst van de missionarissen verdween dit kannibalisme. Als vrouwen schuldig waren aan dit soort misdaden werden ze verbannen uit het dorp.
Ja verschil moet er zijn.
Daarna heerlijk lunchen in een hotel met duitse eigenaresse. Lekker tomatensoep , broodje kroket met mosterd en bruin brood gegeten.En als toetje een dorian ,een vrucht die ruikt als het riool als je de bast opent . Paula en Walt bedankten voor de eer maar Har en Putra smulden ervan.
Het is vandaag een nagenoeg wolkenloze hemel dus gaan we s'middags zwemmen en een beetje bruinen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
